F4F Wildcat

De Grumman F4F Wildcat was een succesvol jachtvliegtuig van de Amerikaanse Marine aan het begin van de strijd in de Stille Oceaan, tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het was gestationeerd op Amerikaanse vliegdekschepen en op vliegvelden op de door de Amerikanen bezette strategische eilanden in de Stille Oceaan.

Piloten die met dat type vlogen, leerden spoedig hoe ze tegen de Japanse Zero jachtvliegtuigen moesten optreden. Ze moesten bij voorkeur hoger dan de vijand vliegen en er geen 'dogfight' mee aangaan. Van boven er op neerduiken, schieten en maken dat je wegkomt, dat was de tactiek. Maar als een dogfight onvermijdelijk was, bood de Wildcat, die stevig in elkaar zat, de vlieger een redelijke bescherming. Het toestel kon tamelijk veel gevechtsschade incasseren en vaak beschadigd toch naar het vliegkampschip terugkeren. De Grumman F4F Wildcats waren gestationeerd op de twee Amerikaanse vliegdekschepen: "USS Lexington (CV-2)" en "USS Yorktown (CV-5)" tijdens de Slag in de Koraalzee in mei 1942. Daar ging de "USS Lexington" ten onder op 8 mei.